O patronie

O PATRONIE

      Janusz Korczak – lekarz, pedagog, pisarz, publicysta, działacz społeczny, ale przede wszystkim niezwykły człowiek i przyjaciel dzieci. Oto nasz patron! „Stary Doktor” przyszedł na świat 22 lipca 1878 lub 1879 r. w Warszwie. Wychowywał się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako syn adwokata Józefa Goldszmita i Cecylii z domu Gębickiej. Od połowy lat 80-tych Korczak uczęszczał do szkoły początkowej Augustyna Szmurły, a następnie w 1891 r. rozpoczął naukę w ośmioklasowym VII Rządowym Gimnazjum męskim. 23 marca 1905 r. po wysłuchaniu pięcioletniego kursu nauk medycznych i złożeniu obowiązującego egzaminu, otrzymał dyplom lekarza.

      W czerwcu 1905 r. został powołany do armii rosyjskiej w wojnie rosyjsko – japońskiej i wyjechał na Daleki Wschód, gdzie jako lekarz służył w pociągu sanitarnym. Pod koniec marca 1906 r. wrócił do Warszawy.

      Korczak był także pisarzem. Zadebiutował we wrześniu 1896 r. pod kryptonimem Ryk w tygodniku satyrycznym „Kolce”. Był współautorem pisanej zespołowo powieści sensacyjnej pt. „Lokaj”. Od 1901 r. zaczął pisać felietony, których wybór pod tytułem „Koszałki Opałki ukazał się w 1905 r. Tym samym spełniła się przepowiednia nauczyciela Korczaka z jego warszawskiego gimnazjum, który powiedział, podczas złapania chłopca na potajemnym czytaniu w czasie lekcji, że będzie pisał do nic nieznaczących gazet za 3 grosze za wiersz. 9 października 1926 r. Janusz Korczak opracował numer „Małego Przeglądu”, który redagował przez kolejne cztery lata. W 1899 r. został aresztowany przez władze rosyjskie, być może w związku z działalnością w czytelniach Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności lub w związku z protestami studenckimi na Carskim Uniwersytecie Warszawskim. 

      Korczak był zwolennikiem emancypacji dziecka i poszanowania jego praw. Chciał organizować społeczeństwo dziecięce na zasadach sprawiedliwości, równych praw i obowiązków. W placówkach korczakowskich życie wewnętrzne organizowały takie instytucje jak sejm (dziecięcy parlament), sąd i redagowana w nich prasa. 

      W ostatnich trzech miesiącach życia pisał pamiętniki. Ostatni zapisek datowany jest na 4 sierpnia 1942 r. Maszynopis wyniesiony z getta, kilka dni po wywiezieniu Domu Sierot do Treblinki, wraz z innymi materiałami trafił do Igora Newerlego. Pamiętnik Korczaka został po raz pierwszy opublikowany w Warszawie.

      Obecnie myśl pedagogiczna Janusza Korczaka jest coraz szerzej znana na świecie. Jest on rozpoznawalny przede wszystkim jako prekursor i przedstawiciel ruchu na rzecz praw dzieci.